Revolutie III, 28 februari

Hieronder in hoofdlijnen een overzicht van landen waar het onrustig is op dit moment. Hoe staat het er 28 februari voor? Voor actuele informatie volgt u www.twitter.com/MeijerHerman.

Een herinnering hoe het allemaal begon! Een 17 jarige jongen uit Tunesië stak zichzelf op 17 december in brand. De jongen belandt in het ziekenhuis. Hij wordt daar nog bezocht door dictator Ben Ali die zijn imago wil redden (Zie foto). Het leven van de jongen redt hij er niet mee. Op vier januari overlijdt Mohammed Bouazizi. Zijn eigen positie redt Ben Ali ook niet met zijn bezoek, hij treedt na heftige protesten af op veertien januari. Hij is de eerste. Mubarak de tweede, hoeveel zullen er nog volgen?

Na de chaotische en bloedige dag van vrijdag 25 februari blijft het nog steeds rustig. Bereiden de demonstranten zich voor op vrijdag? Na het vrijdaggebed is het de laatste weken altijd raak!

Vandaag belangrijk nieuws uit Oman en Egypte!

Schuingedrukt mijn analyse!

Egypte:

Egypte maakt bekend dat Mubarak voorlopig het land niet uit mag. Kans is groot dat hij vervolgt wordt. Of Mubarak dat aan kan is onbekend. Mubarak is al 83, en volgens berichten gaat het qua gezondheid niet goed.

Daarnaast maakt Egypte bekend dat iedereen met een ID-pas kan stemmen.

Dat is goed nieuws voor christenen. Zij konden nooit stemmen omdat zij geen stempas kregen. Dat kan vanaf nu wel. Wel blijft het zo dat alleen grote partijen in het stelsel in het parlement kunnen komen. De kans dat de christenen als minderheid echt een vinger in de pap krijgen is daardoor zo goed als nihil.

De vraag blijft: welke kant gaat het op met Egypte? Vooralsnog lijkt het erop dat het leger serieus de grondwet wijzigt. Uit de plannen blijkt dat het nieuwe parlement de grondwet binnen een jaar moet herschrijven. De huidige grondwet is dus tijdelijk. Hoe het gaat met Egypte zal dus afhangen van de nieuwe grondwet. De vraag is of de moslimbroederschap een dikke vinger in de pap van het schrijven zal hebben of niet. Mijn verwachting is van wel.

Het is een slecht teken dat artikel twee onaangepast blijft: zie hiervoor o.a. op de website van Jos Strengholt: http://strengholt.blogspot.com/2011/02/nieuwe-grondwet-egypte-kogel-door-de.html

Libië:

Kadhafi valt nog steeds steden rondom Tripoli aan. Vooralsnog heeft dat geen resultaat. In Tripoli is door ongeveer 400 mensen gedemonstreerd. Regeringstroepen schoten in de lucht, er zijn geen signalen van doden en/of gewonden.

Kadhafi lijkt steeds meer in het nauw te raken. Aanvallen om de macht in andere steden terug te veroveren mislukken. Grote chaos in steden waar Kadhafi verdreven is blijven uit. In Benghazi doet men zelfs heftig zijn of haar best om het normale leven weer te hervatten. Daarnaast heeft Kadhafi geen olie meer, dat is allemaal in de handen van opstandelingen. Ik denk dat Kadhafi nog wel een poosje op zijn post zit. Maar Libië terugkrijgen gaat hem niet meer lukken. Het is aftellen, bereidt u zich voor op een afmattingrace!

Jemen:

In Jemen probeert president Ali Abdullah Saleh een regering van nationale eenheid samen te stellen. De oppositie verwerpt dit voorstel. De protesten van vandaag verlopen rustig, mij zijn geen getallen van doden en/of gewonden bekend.

Het lijkt erop dat Saleh ook langzaam zijn positie ondergraven ziet worden. Met het afwijzen van zijn plannen door de oppositie zien we hetzelfde gebeuren als in Egypte. Het is dan ook goed denkbaar dat de demonstraties alleen maar groter zullen worden en president Saleh binnenkort hetzelfde lot is beschoren als Ben Ali en Mubarak. Het is afwachten wat het leger gaat doen in Jemen. De steun van het leger aan de protesten zal de druppel zijn die Saleh naar huis stuurt. Met de steun van het leger kan Saleh het in ieder geval langer uithouden.

Algerije:

Na het opheffen van de noodtoestand lijkt het in Algerije rustig te blijven. Vlam kan echter zo weer in de pan slaan.

Bahrein:

In Bahrein verlopen de demonstraties de laatste tijd rustig. Zie daarvoor deze foto serie: http://www.broekhuijsen.info/Albums/Bahrain_Feb26_2011/

Ondertussen loopt de spanning wel op. Veel mensen vinden de dagenlange stakingen en blokkades steeds vervelender worden. Kans is groot dat uiteindelijk de frictie zo hoog oploopt dat het vechten wordt. De koning van Bahrein: Hamad ben Issa Al-Khalifa houdt zich rustig.

Dat rustig blijven is een slimme zet. Als het vechten wordt kan hij rustig afwachten totdat de roep om ingrijpen van bovenaf groot genoeg is. Mubarak heeft dit echter ook geprobeerd, maar mis gerekend. Komen spannende dagen in Bahrein!

Oman:

Voor het eerst in dit overzicht Oman.

Ook in Oman wordt gedemonstreerd. De mensen eisen hier meer democratie en meer hervormingen. De positie van sultan Qaboos bin Said lijkt niet onder hoge druk te staan. Hij is nog steeds geliefd.

In Oman vallen verschillende doden. De belangrijkste haven van Oman is geblokkeerd.

De sultan belooft meer geld en meer banen. Of men in Oman daar tevreden mee is? In Egypte, Libië en Bahrein werkte met geld over de brug komen vooralsnog niets.

Voor het Westen is het rellen in Oman slecht nieuws. Naast dat Said een vriendje is van het Westen was Oman tot voor kort één van de laatste rustige landen in het Midden-Oosten.

Syrië:

Syrië ook voor het eerst in dit schema. Vandaag nieuwe oproepen tot demonstraties. Deze oproepen waren er al eerder. Eerdere oproepen leidden niet tot blijvende grote demonstraties.

Uiteindelijk zal men in Syrië ook wel de straat opgaan. De goede berichten uit buurlanden over toezeggingen of zelfs hervormingen van complete regeringen zullen niet alleen Syrië maar nog veel meer landen wakker maken!

China:

In China wordt ook gedemonstreerd. Vooral in Hong Kong. De politie probeert de demonstraties met man en macht te voorkomen. Twitter is geblokkeerd, pers wordt geweerd.

Niet in overzicht nu: Jordanië, Saudi-Arabie, Marokko, Gazastrook, Sudan, Uganda, Tunesië, Irak, Iran, Cambodja. Uit deze landen komt geen nieuws naar buiten over (grote) ongeregeldheden op 27, 28 februari.

Revolutie II, 27 februari

Hieronder in hoofdlijnen een overzicht van landen waar het onrustig is op dit moment. Hoe staat het er 27 februari voor? Voor actuele informatie volgt u www.twitter.com/MeijerHerman.

Na de chaotische en bloedige dag van vrijdag 25 februari lijkt het wat rustiger te worden. Bereiden de demonstranten zich voor op volgende week vrijdag? Na het vrijdaggebed is het de laatste weken altijd raak!

Daarnaast breidt de vloedgolf van demonstraties zich vandaag uit naar Zuidoost-Azië!

Tunesië:

De politie drijft een groep demonstranten in Tunis uit elkaar. Groep zou zo’n 300 man hebben beslagen. Branden zoals 25 februari blijven uit.

’s Avonds komt dit filmpje naar buiten: http://www.facebook.com/video/video.php?v=183284118379821

Egypte:

De day after het gewelddadige schoonruimen van het Tahrir-plein door het leger komt naar buiten dat een president in Egypte voortaan voor een termijn van vier jaar wordt gekozen. Na twee termijnen is het klaar. Geen berichten van protesten, onvrede met de situatie lijkt wel te groeien.

Libië:

Ook in Libië komt men even op adem. In de buitenwijken van Tripoli loopt het leger over naar de revolutionairen. Daarmee wordt de druk op Kadhafi groter en groter. Ondertussen zouden overgelopen legereenheden uit het hele land op weg zijn naar Tripoli om Kadhafi te verdrijven uit de hoofdstad, Tripoli.

Kadhafi haalt veel huurlingen naar Tripoli. Ook zijn er geruchten dat Kadhafi rond zijn residentie burgers in zou zetten als levend schil.

De ex-minister van justitie begint in Benghazi, in het oosten van Libië met het vormen van een nieuwe regering. Libië moet één land blijven met Tripoli als hoofdstad.

Irak:

25 februari was de dag van woede in Irak. Ook 26 februari was het op verschillende plekken onrustig. In Ramadi (een stad ongeveer 100 km. ten westen van Bagdad) vallen 4 doden bij ongeregeldheden.

Jemen:

In Jemen wordt geprotesteerd tegen de president Ali Abdullah Saleh. Die krijgt 26 februari een zware klap te verwerken. De een na grootste stam van Jemen, de Hashid, schaart zich achter de demonstranten. Ali Abdullah Saleh behoort zelf tot deze stam. Ondertussen gaan de protesten door. Laatste dagen van Ali Abdullah Saleh lijken geteld.

Iran:

Over Iran geen nieuws. Land is gesloten. Komt weinig naar buiten. Zijn in ieder geval geen grootschalige protesten.

Algerije:

Het opheffen van de noodtoestand gisteren zorgt op zaterdag 26 februari voor een rustig Algerije. Maar de protesten in Algerije hebben veel golfbewegingen. Land zou snel weer op de kop kunnen staan.

Bahrein:

In Bahrein komt een belangrijke oppositieleider terug na maanden vrijwillig in Londen te hebben gezeten. Verwacht wordt dat Hassan Mushaima nieuw elan gaat geven aan de demonstraties. Mushaima is sjiiet net als de meeste demonstranten. Mushaima is wel conservatiever dan de huidige leider van de demonstranten. In de gaten houden dus! De dagelijkse demonstraties verlopen weer vreedzaam.

Cambodja:

Voor het eerst in deze overzichten nu Cambodja. 26 februari wordt er gedemonstreerd tegen de regering en de hoge voedselprijzen in het land.

Dit is interessant. Cambodja ligt ver van Tunesië en Egypte. Blijkbaar slaan de revoluties nu over naar landen verspreid over de hele wereld. 2011 kan nog weleens een belangrijker jaar worden dan dat het leek te worden!

Niet in overzicht nu: Jordanië, Saudi-Arabie, Marokko, Gazastrook, Sudan, Uganda. Uit deze landen komt geen nieuws naar buiten over (grote) ongeregeldheden op 26 februari.

Revoluties I, 26 februari

Hieronder in hoofdlijnen een overzicht van landen waar het onrustig is op dit moment. Voor actuele informatie volgt u www.twitter.com/MeijerHerman.

Tunesië:
In Tunesië waren de demonstranten als eerste succesvol. De dictator Zine al-Abidine Ben Ali vlucht in januari na veel protesten. Gisteren (25 februari) gingen de demonstranten weer de straat op. Deze demonstraties verliepen behoorlijk rustig. De demonstranten eisen snelle veranderingen. In de interim-regering zitten namelijk veel bewindslieden uit het oude regime. De interim-regering maakt als reactie bekend half maart klaar te zijn met de gesprekken met de partijen. Vier maanden later zouden er dan verkiezingen moeten komen.

Egypte:
In Egypte begon het allemaal op 25 januari. Na weken demonstreren gaf Mubarak het stokje over aan het leger. 25 februari, een maand na het begin van de revolutie gaan de revolutionairen weer de straat op. Ze eisen het vertrek van de premier. ’s Nachts wordt het Tharir-plein schoongeveegd door het leger. Camera’s en pers worden geweerd.

Daarnaast zijn er berichten over toenemend geweld tegen de Kopten in Egypte. Soms zelfs door het leger.

Libië:
In Libië is Kadhafi de controle helemaal kwijt. 25 februari blijkt dat Kadhafi alleen nog maar controle heeft over verschillende wijken in Tripoli en sommige kleine steden in de buurt van Tripoli. Het Oosten van het land is helemaal en stabiel in handen van de opstandelingen. In Tripoli blijft Kadhafi in het zadel met behulp van huurlingen en door zijn aanhanger AK-47’s te geven. Bij confrontaties vallen 60 doden. Voor zondag 27 februari staan grote acties gepland door de opstandelingen om Tripoli te bevrijden. De nieuwsvoorzieningen uit Tripoli zijn erg slecht. Er zitten nagenoeg geen journalisten, de tweets en mails die naar buiten komen zijn niet te controleren.
Kadhafi dreigt Libië plat te branden. Iedereen die niet van Kadhafi houdt verdient niet te leven.

Irak:
In Irak wordt er op vrijdag 25 februari voor het eerst grootschalig gedemonstreerd. De demonstranten eisen meer voorzieningen en minder corruptie. In Tikrit, Basra, Bagdad en Mosul komt het tot confrontaties met oproerpolitie. Er vallen daarbij zeker tien doden. De gouverneur van Basra besluit op te stappen.
Op zaterdag 26 februari is er een aanslag op de grootste olieraffinaderij van Irak. Of de aanslag met de protesten te maken heeft is onduidelijk.

Jemen:
In Jemen wordt geprotesteerd tegen de president Ali Abdullah Saleh. Deze beloofde op te stappen in 2013, maar trekt deze belofte later terug. Bij de protesten vielen 25 februari zeker vier doden. De protesten sudderen al dagen door, tot een doorbraak lijkt het vooralsnog niet te komen.

Iran:
Ook in Iran is het onrustig. Mensen demonstreren tegen het beleid van Mahmoud Ahmadinejad. De oppositie roept nog steeds op tot demonstreren. Door het gesloten karakter van Iran is het onduidelijk of en hoeveel demonstranten er op de been zijn.

Algerije:
In Algerije geeft president Abdelaziz Bouteflika toe aan de demonstranten. De noodtoestand wordt na 19 jaar beëindigd. De demonstranten eisten dit omdat onder de noodtoestand niet gedemonstreerd mocht worden. Of de oppositie na deze toezegging stopt met demonstreren is onduidelijk. Het regime is namelijk niet populair.

Jordanië:
In Jordanië is het al weer een tijdje redelijk rustig. Na het wijzigen van de regering door koning Abdullah op 1 februari zijn er vooralsnog geen massademonstraties meer geweest. Het blijft bij kleine gevechten in de hoofdstad Amman tussen regeringsaanhangers en vaak jonge betogers. De politie treedt meestal niet op.

Bahrein:
Koning Hamad bin Isa al-Khalifa heeft vanacht (25 op 26 februari) drie ministers ontslagen als reactie op de onlusten in het land. Volgens de koning zijn deze drie ministers verantwoordelijk voor de problemen in het land. Of de jonge demonstranten ook geloven in deze oplossing voor de hoge werkeloosheid en slechte leefomstandigheden moet nog blijken.

Saudi-Arabië:
Koning Abdullah geeft 7,7 miljard aan subsidies weg om de demonstraties buiten de deur te houden. Of de demonstranten blij zijn met betere leefomstandigheden, hogere lonen en meer studiefinanciering is onduidelijk. In Bahrein en Libië werkte het geld geven of belonen aan de demonstranten niet.

Daarnaast is het onrustig geweest in Marroko, op de Gazastrook en in Sudan. De oppositiepartijen in Uganda roepen nu ook op tot demonstraties. President Yoweri Museveni reageert dat demonstreren tijdsverspilling zal zijn.

Het is goed denkbaar dat de golf van revoluties en demonstraties nog lang niet uit gespoeld is. 2011 zou weleens een heel belangrijk jaar kunnen worden voor de loop van dewereldgeschiedenis!

It's time to say goodbye

2 maart aanstaande is het zover. Verkiezingen van de Eerste Kamer. Althans, zo lijkt het. Bij debatten over de verkiezingen 2 maart zien we nationale lijsttrekkers. Men debatteert over de EU en over de bezuinigingen op het onderwijs. Twee zaken die heel veel te maken hebben met de Provinciale Staten. Ahum! Het huidige stelsel is zwak, en verdient verandering!

Mensen stemmen namelijk niet over de miljarden belastinggeld die de Provinciale Staten de komende vier jaar gaan rondpompen. Mensen laten zich leiden door de waan van de dag. Door landelijke thema’s als 130 kilometer per uur. Door Europese thema’s als Turkije. En niet over de rondweg bij hen om de hoek.

Waan van de dag
Over de waan van de dag gesproken, volgens veel reacties op NOS.nl is de Eerste Kamer vooral bedoeld tegen waan van de dag. En daar zit een kern van waarheid in! Naar het idee van Montesqieu (beïnvloed door Locke en Locke’s Two Treatises of Government) zijn er 3 losstaande verschillende machten die elkaar controleren. In Nederland werkt dat niet zo. De regering (uitvoerende macht) en de Tweede Kamer (wetgevende macht) werken veel samen. De machtenscheiding is ver zoek!

In Nederland zou sprake moeten zijn van checks and balances. Elk orgaan word gecontroleerd door een ander orgaan. Iedereen is verantwoording schuldig aan anderen. De Eerste Kamer is dan een orgaan dat de wetten van de Tweede Kamer (en de regering) controleert. De Eerste Kamer heeft bij het checks and balances systeem maar één functie: Kijken of de nieuwe wetten binnen de wetten en verdragen blijven waar Nederland zich aan verbonden heeft.

Schuurman
Op dit punt gaat het mis op dit moment in Nederland. Het absolute dieptepunt bereikte Schuurman van de CU (Zie hier mijn artikel daarover). Tegen elk wetsvoorstel van de PVV stemmen heeft niets meer met controleren te maken. Schuurman zou nog tegen het verhogen van ontwikkelingssamenwerkingsubsidies stemmen als het uit de koker van Wilders en kornuiten komt.

De oppositie ziet de Eerste Kamer als een instrument om het huidige kabinet naar huis te sturen. Zo is de Eerste Kamer niet bedoeld. Dat ontwricht de stabiliteit van een regering. Het Nederlandse volk kiest een regering voor vier jaar. Als we Schuurman (CU) en kornuiten hun gang laten gaan kan een regering al na één jaar naar huis worden gestuurd. Zo misbruikt de oppositie de Eerste Kamer.

Begin van de ondergang
Vanuit de coalitiepartijen geredeneerd doemt er dan ook een gevaar op. Schuurman en kornuiten creëren een wij tegen zij verhouding in de Eerste Kamer. De kans is groot dat de coalitiepartijen in de Eerste Kamer niet meer gaan controleren of een wetsvoorstel wel door de beugel kan, maar automatisch voorstemmen.

Een Eerste Kamer die zo handelt, is het begin van de ondergang van het check and balances systeem. Al de partijen die nu via de Eerste Kamer het kabinet naar huis willen sturen werken daar aan mee. Een echte pessimist (ik noem geen namen maar denk aan verschillende linkse oproerkraaiers) kan dan het begin van de ondergang van de democratie signaleren.

Oplossing
Wat is de oplossing? Is er een oplossing? Hoe zorgt Nederland er voor dat de Eerste Kamer weer een kamer van wijze oude juristen word? Van mannen doorkneed met de wet? Vol met vrouwen die internationale verdragen van a tot z kennen?

Allereerst zal dan de politieke prikkel weggenomen moeten worden. De Tweede Kamer moet kappen met proberen over de rug van de Eerste Kamer doelen te bereiken. Dat kan op één simpele manier. Zorgen dat zowel de Eerste als de Tweede Kamer een gelijke verdeling heeft. Als de oppositie in zowel de Tweede als de Eerste Kamer een minderheid heeft helpen politieke spelletjes a la Schuurman helemaal niets! Wil je dan toch van belang zijn? Dan spits je je als Eerste Kamerlid toe op je werkelijke taak, het controleren van de wetsvoorstellen.

Holdijk
Hoe zorgen we ervoor dat de verdeling in de gehele Staten Generaal gelijk is? Heel simpel! Door de nieuwe Tweede Kamer op de dag van beëdiging te laten stemmen over de nieuwe Eerste Kamer. En laat de partijen dan alsjeblieft juristen op hun lijst zetten. Mensen met kennis van zaken. Mensen als Holdijk (SGP) die hun werk als een roeping ervaren! En niet mensen als Schuurman…

Daarmee hebben we en passant meteen het eerste probleem opgelost. Provinciale Statenverkiezingen kunnen weer gaan over de inhoud. Over de vele miljarden die worden rondgepompt in provincies. De Eerste Kamer lijsttrekkers kunnen ondertussen de wet uit het hoofd leren. Pechtold, Cohen, Roemer en Sap kunnen de uitgestoken hand van Rutte proberen vast te pakken. En het kabinet? Het kabinet kan doorgaan met waar ze mee begonnen zijn. Ze zijn gekozen voor vier jaar, en daar kan een Provinciale Statenverkiezing niets aan veranderen. Stabiliteit op dit terrein verzekert!

Goodbye
Laten we dan eerlijk zijn, 75 juristen, die allemaal hetzelfde weten, is dat nodig? Nee, de Eerste Kamer zou verkleind kunnen worden naar een bezetting van 25. Dan is de trias politica van Montesqieu gered. Dan snijdt de Staten Generaal bij het bezuinigen in eigen vlees. En, last but not least, we zijn af van mensen als Schuurman die zo iets serieus als het controleren van wetten onserieus nemen. Eerste Kamerlid moet weer een eervolle functie worden! Een belangrijke functie. Het is klaar met de politieke spelletjes!

It’s time to say goodbye!